elektromagnetyczny układ
Encyklopedia PWN
elektr. lub elektroniczny przyrząd (miernik) do pomiaru napięcia elektr., wywzorcowany w woltach (V), włączany równolegle (połączenie elektryczne) do badanego obiektu — części obwodu elektr. zawierającego źródła lub odbiorniki energii.
wzrok, zmysł wzroku, widzenie,
czynność zmysłowa polegająca na odbiorze informacji o środowisku zewnętrznym za pomocą promieniowania elektromagnetycznego w zakresie długości fal 380–790 nm;
zachowania prawa, zasady zachowania,
fiz. prawa stwierdzające, że w układach fiz. izolowanych od otoczenia określone wielkości fiz. pozostają niezmienne.
techn.:
fiz. proces polegający na tym, że 2 (lub więcej) poruszające się względem siebie ciała (np. bryły sztywne, cząsteczki, atomy, cząstki elementarne) zbliżają się do siebie na odpowiednio małą odległość (w przypadku ciał makroskopowych np. stykają się powierzchniami);
